Zapraszamy na zakupy do sklepu! Dla tych, którzy nie boją się wysokości Typy wspinaczki
Działalność wspinaczkową można uprawiać w bardzo zróżnicowany sposób w zależności od terenu, pory roku i własnych preferencji.
Najbardziej podstawowym jest podział na:
wspinaczkę klasyczną (możliwe są różne style) ? do przemieszczania używa się wyłącznie rąk i nóg. Sprzęt wykorzystywany jest tylko w sposób bierny ? do asekuracji;
wspinaczkę techniką sztucznych ułatwień (zwana też hakówką lub wspinaczką hakową) ? wspinanie z czynnym wykorzystaniem sprzętu do przemieszczania się. Dopuszcza się zawisanie na linie i założonych punktach asekuracyjnych, wykorzystanie ich jako stopnie i chwyty, zawieszanie na nich specjalnych ławeczek, czyli małych drabinek z kilkoma szczebelkami, po których wspinacz wchodzi wyżej i osadza kolejne punkty asekuracyjne.
Rodzaje wspinania w zależności od terenu działania:
wspinanie na sztucznych obiektach,
buildering (urban-climbing) ? wspinanie się na budynki, mosty itp.
bouldering ? wspinaczka bez asekuracji na niewysokich skałkach (slangowo buldering, baldering),
wspinaczka skałkowa,
wspinaczka piaskowcowa
wspinaczka skalna,
wspinaczka górska,
taternictwo (letnie i zimowe),
alpinizm ? w górach lodowcowych,
wspinaczka lodowa,
wspinaczka mikstowa ? styl wspinaczkowy wymagający wykorzystania technik zarówno skalnych jak i lodowych; wykorzystywany na przykład w Alpach
drytooling (drajtuling),
wspinaczka wielkościanowa (bigwall),
wspinaczka wysokościowa (himalaizm).
alpinizm podziemny ? Jednym z miejsc, gdzie można uprawiać wspinaczkę są jaskinie. Eksplorując te obiekty turystycznie można określić taką działalność alpinizmem podziemnym, turystyką jaskiniową. Działalność tego typu w celu naukowym np. poznawania jaskiń należy określać jako speleologia. Działalność tę od wspinaczki powierzchniowej wyróżnia też znacznie intensywniejsze wykorzystanie sprzętu wspinaczkowego, głównie do zjazdów i wychodzenia po linie.
Jeśli chodzi o liczbę osób biorących udział w danym przedsięwzięciu, to wspinacze najczęściej prowadzą działalność w zespole dwuosobowym, czasami w trójkę. Na szczególną uwagę zasługuje wspinaczka samotna (zwana także solową), jako że wymaga ona posiadania specyficznych predyspozycji psychicznych oraz dużych umiejętności technicznych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka
Podstawowe akcesoria sprzedawane w sklepie ze sprzętem wspinaczkowym
Wiele osób decyduje się w trakcie pobytu w ośrodku górskim na odbycie małej wspinaczki po niezbyt wymagającej ścianie górskiej. Jednak nawet taka niewielka wspinaczka wymaga dobrego przygotowania, od sprawdzenia prognoz pogody, po dokonanie zakupu odpowiedniego sprzętu. Dlatego wiele osób po sprawdzeniu swojego sprzętu udaje się na zakupy do małego sklepu ze sprzętem wspinaczkowym, w którym można zaopatrzyć się w podstawowe akcesoria wspinaczkowe, takie jak linki, haki wspinaczkowe i różne zabezpieczenia służące do umieszczania nóg w sprzęcie i podtrzymujące wspinacza. Ważne są także odpowiednie buty, rękawice i kurtki sportowe. Tak wyposażeni turyści mogą śmiało wyruszyć na zdobywanie swoich pierwszych szczytów.
O ryzyku
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko