Kim jest tłumacz literacki? Cytat z encyklopedii
W wielu krajach europejskich, np. Francji, Hiszpanii, Niemczech, Szwecji, Wielkiej Brytanii1, za tłumacza literackiego uznaje się autora przekładów dowolnych opublikowanych dzieł objętych ochroną prawa autorskiego, nie tylko literatury pięknej, ale też np. książek naukowych, przewodników czy podręczników. W innych krajach, m.in. w Czechach, na Litwie, w Norwegii, Szwajcarii, a także w Polsce, przyjmuje się definicję węższą: tłumacz literacki to autor przekładów dzieł należących do literatury pięknej (prozy, poezji, dramatów) oraz dzieł z gatunków pogranicznych, jak esej, pamiętnik, wspomnienia, reportaż literacki.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumacz_literacki
Tłumaczy na angielski od zatrzęsienia
Najpopularniejszym językiem dla tłumaczeń jest jeżyk angielski i jakoś nie powinno to nikogo dziwić, ponieważ w szkołach również jest to główny język obcy. Dzisiaj praktycznie wszystko jest tłumaczone na angielski właśnie i polscy producenci, którzy chcą postawić na eksport muszą tłumaczyć opakowania, instrukcje, czy nawet nazwy swoich produktów na angielski właśnie.
Problem jest taki, że i tłumaczy na angielski jest cała masa, a zapotrzebowanie już powoli osiąga swoje granice. Przyszłościowe są wiec języki wschodnie i północne, np. mandaryński, japoński, czy norweski. To tłumacze na te języki mogą spodziewać się sporej ilości zleceń na tłumaczenia i liczyć na coraz więcej w przyszłości.
Tłumaczenia przysięgłe to duża odpowiedzialność
Tłumaczenia przysięgłe to tłumaczenie, w którym tłumacz poświadcza odpowiednią legitymacją wydaną przez Ministerstwo Sprawiedliwości, że posiada wszelkie kwalifikacje, aby przetłumaczyć ten tekst na dany język zachowując jego prawny sens.
W praktyce oznacza to, że tłumacz musi oddać w innym języku to co dział prawny danej firmy napisał, tak aby dla zagranicznego kontrahenta umowa miała taki sam sens prawny jak w oryginalnym języku. Tak więc tłumacz przysięgły musi na prawdę dokładnie sprawdzić każde możliwe tłumaczenie danego wyrażenia, aby być pewnym, że będzie ono jak najdokładniejsze.