Pozycja taka ułatwia pacjentowi stan regresji
Z psychoanalizy wywodzi się też współczesna psychoterapia, której jednak nie należy mylić z samą psychoanalizą, gdyż psychoterapia to zbiór podejść terapeutycznych, z których tylko część pochodzi z psychoanalizy.
W klasycznej psychoanalizie pacjent przyjmuje pozycję leżącą, analityk zaś siedzi na fotelu umieszczonym za głową pacjenta. Pozycja taka ułatwia pacjentowi stan regresji, którą wywołuje analityk w postaci nerwicy przeniesieniowej. W trakcie terapii pacjent mówi. Temat mówienia jest zupełnie dowolny. Jedyną obowiązującą zasadą jest mówienie wszystkiego tego co przyjdzie pacjentowi do głowy, bez dbania o to, czy jest to logiczne, sensowne, czy pozostaje w związku z problemem. Analityk natomiast dokonuje interpretacji wypowiedzi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoterapia_psychodynamiczna
Samopomoc- dobry czy zły pomysł?
Istnieje wiele poradników samopomocy psychologicznej jak na przykład 'program 12 kroków', który ma związek ze zrywaniem z nałogiem (Anonimowi Alkoholicy). Jednak takie poradniki są szeroko krytykowane przez środowisko badaczy i psychologów, ponieważ nie jest to pomoc zindywidualizowana pod konkretnego pacjenta.
Sprawa to, że skuteczność takich podręczników może mieć odwrotne skutki do zamierzonych i pogłębiać problem zamiast go rozwiązać. W przypadku depresji może dojść do pogłębienia ruminacji. Takie programy są też krytykowane ze względu na brak badań naukowych i kontrolnych na temat ich formuły oraz skuteczności. Krótko mówiąc samopomoc nie jest polecana dla osób z problemami, jedynie wizyta z dobrym psychologiem może pomóc.
Psychoterapia behawioralna została opracowana w oparciu
Psychoterapia behawioralna została opracowana w oparciu o prawa uczenia się, zwłaszcza zasady warunkowania. Wywodzi się z behawioryzmu.
Psychoterapia behawioralna skupia się wyłącznie na zachowaniu człowieka, jako jego naturalnej reakcji na wpływy otoczenia. Ważne jest tu i teraz, natomiast mniej ważne są wydarzenia z przeszłości.
Pomoc w zmianie niepożądanego zachowania odbywa się bez analizy nieświadomych przyczyn, których istnienia behawioryzm nie uznaje. Terapeuta w tym rodzaju psychoterapii pełni funkcję aktywną i dyrektywną - wyjaśnia, proponuje, doradza, wspiera, motywuje i wyznacza zadania. Pacjent natomiast jest kimś w rodzaju ucznia - oczekuje się od niego przede wszystkim gotowości do aktywnych zmian.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoterapia_behawioralna